ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ:    Ο  Εθνικός δρυμός  Ολύμπου  ιδρύθηκε το  1938 . Η συνολική του έκταση φθάνει τα 3.933 εκτάρια. Πρόκειται για ένα από τα αξιολογότερα φυσ...

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ:    Ο  Εθνικός δρυμός  Ολύμπου  ιδρύθηκε το  1938 . Η συνολική του έκταση φθάνει τα 3.933 εκτάρια. Πρόκειται για ένα από τα αξιολογότερα φυσ...

ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ

  Ο Εθνικός δρυμός Ολύμπου ιδρύθηκε το 1938. Η συνολική του έκταση φθάνει τα 3.933 εκτάρια. Πρόκειται για ένα από τα αξιολογότερα φυσικά μνημεία της Ελλάδας, αφού επιδεικνύει ένα περιβάλλον φυσικού κάλλους, με πλούσια χλωρίδα καιπανίδα. Προσφέρεται για επιστημονικές έρευνες καθώς και για ένα πλήθος δραστηριοτήτων.

Η σημασία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ανατολική πλευρά της κεντρικής Ελλάδας, σε μικρή σχετικά απόσταση απ' το Λιτόχωρο του νομού Πιερίας, δεσπόζει το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ο Όλυμπος. Ο επιβλητικός αυτός ορεινός όγκος δεν είναι μόνον κομμάτι της ελληνικής μυθολογίας, καθώς το βουνό ήταν γνωστό ως η μυθική κατοικία των αρχαίων θεών, αλλά και περιβάλλον υψηλής αισθητικής αξίας και ορειβατικού ενδιαφέροντος. Το 1981, σαράντα και πλέον χρόνια από την ίδρυση του δρυμού, κηρύχθηκε απ' την UNESCO «Απόθεμα της βιόσφαιρας» (Biosphere Reserve).

Η τοποθεσία του, στο κέντρο περίπου του κυρίως ηπειρωτικού κορμού της Ελλάδας, τον καθιστά ιδανικό τόπο περιπάτων ή οργανωμένων ορειβατικών εξορμήσεων. Είναι ακόμα εύκολος στόχος εκδρομέων τόσο από τη Λάρισα, όσο και από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Χλωρίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με κατεύθυνση από τους πρόποδες του βουνού προς τις κορυφές του, η βλάστηση του Ολύμπου εντυπωσιάζει με την ποικιλία της.

Οι λιγοστοί θάμνοι με είδη μεσογειακής μακκίας, όπως πουρνάρια, κουμαριές, [κέδρα και ρούδια, μαζί με συστάδες φυλλοβόλων και κωνοφόρων δέντρων (πουρνάρια, αριές, κουμαριές, φιλίκια, ρείκια, ρούδια, γαύροι, σφεντάμια, φτελιές, κέδρα και τα είδη πεύκου Pinus sp. και ελάτης Abies borissi regis), που εντοπίζονται σε περιοχές με μικρό σχετικά υψόμετρο. Κοντά σε τρεχούμενα νερά αναπτύσσονται γνωστά παραποτάμια είδη, όπως πλατάνια, ιτιές, σκλήθρα καθώς κι άλλα πολλά.

Σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο, σε περιοχές δροσερές, ευδοκιμούν δύο είδη οξιάς (Fagus moesiaca και F. silvatica), ενώ σε περιοχές πιο ξηρές και ηλιόλουστες απαντάται τομαύρο πεύκο (Pinus nigra). Το άλλο είδος πεύκου του Ολύμπου, το ρόμπολο (Pinus eldreichii) σχηματίζει μεγάλα δάση που φθάνουν ως τα υπαλπικά λιβάδια.

Στις υποαλπικές περιοχές, δηλαδή σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, κυριαρχεί η εντυπωσιακή παρουσία του κόκκινου κρίνου (Lilium clalcedonium). Απαντώνται επίσης σε τέτοιο υψόμετρο χλοερά λιβάδια, τα λεγόμενα υπαλπικά λιβάδια, στα οποία κυριαρχούν διάφορα είδη ανθέων. Τα λιβάδια όμως συχνά παραχωρούν τη θέση τους σε εκτάσεις φρυγάνων και ημιθάμνων από τα είδη των γενών Astragalus, Berberis, Daphne, Buxus, Juniperus κ.α.

Από τα 23 και πλέον ενδημικά είδη του δρυμού, όπως η Potentilla deorum, Genista sakellariadis, Campanula oreadum, Cerastium theophrastii κ.α., ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το είδος Jankea helreichii, που αποτελεί λείψανο της παγετωνικής περιόδου!

Πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πλούτος της πανίδας του δρυμού είναι γεγονός. Διαφορετικοί μεταξύ τους βιότοποι συνυπάρχουν στο περιβάλλον του δρυμού κι αποτελούν το καταφύγιο για πολλά είδη θηλαστικών, μεταξύ των οποίων μεγάλα και μικρότερα σαρκοφάγα, φυτοφάγα, αρπακτικά πτηνά κ.α. Ο δρυμός έχει καταγράψει 32 είδη θηλαστικών και 108 είδη πτηνών. Ενώ, δεν είναι λίγα τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, παραδείγματα αποτελούν το αγριόγιδο (Rupicapra rupicapra) και ο χρυσαετός (Aquila chrysaetos). Ακόμα ο Όλυμπος φημίζεται για των μεγάλο αριθμό πεταλούδων,αμφιβίων,καθώς και ερπετών.

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ)

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ):   ΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ)   Έτος ίδρυσης: 1962 Έκταση πυρήνα: 4.850 εκτ. Από τη νότια πλευρά του οροπεδίου του Ομαλού στη...

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ)

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ):   ΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ)   Έτος ίδρυσης: 1962 Έκταση πυρήνα: 4.850 εκτ. Από τη νότια πλευρά του οροπεδίου του Ομαλού στη θ...

ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ)

 ΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ (ΣΑΜΑΡΙΑΣ) 

Έτος ίδρυσης: 1962
Έκταση πυρήνα: 4.850 εκτ.
Από τη νότια πλευρά του οροπεδίου του Ομαλού στη θέση ξυλόσκαλο, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, στα Λευκά Όρη, στο νομό Χανίων της δυτικής Κρήτης, ξεκινά το φαράγγι της Σαμαριάς. Η άλλη άκρη του φαραγγιού, που απέχει 16 περίπου χιλιόμετρα, καταλήγει στις νότιες ακτές της Κρήτης στο Λυβικό πέλαγος. Το φαράγγι της Σαμαριάς - σχηματισμός μοναδικός στη Μεσόγειο, μαζί με τις γύρω πλαγιές και άλλα μικρότερα φαράγγια, αποτελεί τον Εθνικό Δρυμό Λευκών Ορέων ή Σαμαριάς.

Η μορφολογία της περιοχής ποικίλει. Περιλαμβάνει πολλές κορυφές με υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα (κορυφή Βολακιάς 2.116 μ.) και κατεβαίνει μέχρι την θάλασσα. Βαθειές και επιβλητικές χαράδρες, γραφικά ρέματα, πηγές με πεντακάθαρο νερό και πυκνά δάση από κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens), τραχεία πεύκη (Pinus brutia) και πουρνάρι (Quercus coccifera) συνθέτουν ένα υπέροχο και μοναδικό τοπίο. Οι εντυπωσιακοί γεωλογικοί σχηματισμοί, τα πολλά ανεξερεύνητα στοιχεία μαζί με μια ιδιαίτερα πλούσια ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, συνθέτουν μια μοναδική σε αγριότητα, επιβλητικότητα, θεαματικότητα και μεγαλοπρέπεια εικόνα.

Πάνω από 450 είδη του φυσικού βασιλείου βρίσκονται στην περιοχή του Εθνικού Δρυμού, 70 από αυτά είναι ενδημικά είδη και υποείδη της Κρήτης, όπως ο δίκταμος (Amaracus dictamnus), ο έβενος (Ebenus cretica), η αμπελιτσιά (Zelkova abelicea), και η τραχεία πεύκη η κρητική (Pinus brutia cretica). Το βούπλευρο (Bupleurum kakiskalae) και η μυοσοτίς (Myosotis refracta refracta) είναι από τα φυτά που ζουν αποκλειστικά στο φαράγγι. Η ονοβρυχίς (Onobrychis sphaciotica), το ελίχρυσο (Helichrysum heldrichii) και το κεφαλάνθηρο (Cephalanthera cucculata) είναι από τα πολύ σπάνια που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Η Σαμαριά έχει μια σημαντική σε ποικιλία και αριθμό πανίδα, με διάφορα είδη και υποείδη ενδημικά ή σχεδόν ενδημικά της Κρήτης. Είναι το μόνο μέρος της Ευρώπης όπου ζει σε άγρια κατάσταση το ονομαστό Κρητικό αγριοκάτσικο ή Κρι - κρι (Capra aegagrus cretica), καθώς επίσης το κρητικό υποείδος ασβού ή άρκαλος (Meles meles arcalus), το κρητικό κουνάβι ή ζουρίδα (Martes foina bunites), η κρητική νυφίτσα ή καλογιαννού (Mustela nivalis galinthias), κ.α. Ένα μικρόσωμο είδος ποντικιού, ο Κρητικός αγκαθοπόντικας (Acoms minous), δεν έχει εντοπισθεί σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας.

Το ίδιο το φαράγγι και οι γύρω δασωμένες εκτάσεις, είναι καταφύγιο πολλών ειδών της πτηνοπανίδας, ανάμεσα στα οποία, τα πιο γνωστά, το όρνιο (Gyps fulvus), ο γυπαετός (Gypaetus barbatus), ο σπιζαετός (Hieraetus fasciatus), ο χρυσαετός (Aquila chrysaetos), καθώς και τα δύο Ευρωπαϊκά είδη κόρακα - κοκκινοκαλιακούδα και η κιτρινοκαλιακούδα - (Pyrrhocοrax pyrrhocοrax και P. Graculus) κλπ.
Η εικόνα του δρυμού ολοκληρώνεται με την παρουσία του ανθρώπου, που εδώ και αιώνες - από τα νεολιθικά ακόμα χρόνια - έδρασε στο περιβάλλον του, αλλά και διαμορφώθηκε απ' αυτό. Οι προϊστορικοί οικισμοί, η πόλη Καινώ, η πόλη Τάρα, το μαντείο και το ιερό του Απόλλωνα και - σαν απαραίτητο συμπλήρωμα - οι παλαιοχριστιανικοί τάφοι, οι βυζαντινοί ναϊσκοι, το παλαιό χωριό της Σαμαριάς - στο κέντρο του φαραγγιού - και τα βενετσιάνικα κάστρα, είναι λιγοστά από τα ίχνη του ανθρώπου που κινήθηκε στην περιοχή.

Στη βόρεια είσοδο του δρυμού λειτουργεί, με ευθύνη του φορέα διοίκησης και διαχείρισης του δρυμού (Δ/νση Δασών Χανίων), Κέντρο Πληροφόρησης των Επισκεπτών - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. 

Δρόμοι μέσα στο Δρυμό δεν υπάρχουν. Η πρόσβαση στη βόρεια είσοδο γίνεται μέσω αμαξητού δρόμου που συνδέει την περιοχή με την πόλη των Χανίων. Η κάθοδος του φαραγγιού, μέχρι την νότια είσοδο του δρυμού στον παραλιακό οικισμό της Αγίας Ρούμελης, γίνεται πεζή ακολουθώντας το κεντρικό μονοπάτι μήκους 16 χιλιομέτρων, που απαιτεί πεζοπορία από 5 μέχρι 6 ώρες. Από την Αγία Ρούμελη ο επισκέπτης μεταβαίνει ακτοπλοϊκώς στη χώρα των Σφακίων από όπου παίρνει το λεωφορείο για τα Χανιά. 

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΟΝΗΣΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΟΝΗΣΟΥ:   Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ) Έχοντας θεσμοθετηθεί το 1992, το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων ...

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΠΡΕΣΠΩΝ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΠΡΕΣΠΩΝ:    Ο εθνικός δρυμός Πρεσπών δημιουργήθηκε το  1974 . Προστατεύεται από ελληνικές, ευρωπαϊκές καθώς και διεθνείς συμβάσεις, ενώ η λίμνη  μικ...

ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΠΡΕΣΠΩΝ

  Ο εθνικός δρυμός Πρεσπών δημιουργήθηκε το 1974. Προστατεύεται από ελληνικές, ευρωπαϊκές καθώς και διεθνείς συμβάσεις, ενώ η λίμνη μικρή Πρέσπα προστατεύεται και από τη συνθήκη Ραμσάρ ως μοναδικός υγροβιότοπος. Το 1991 δημιουργήθηκε η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών με τη βοήθεια της WWF που στήριξε τις προσπάθειες του τοπικού πληθυσμού να αναδείξουν και να προστατέψουν το φυσικό πλούτο της περιοχής τους. Στις Πρέσπες μπορούμε να βρούμε περισσότερα από 1500 είδη φυτών και μια συστάδα υπεραιωνόβιων βουνοκυπάρισσων. Όσον αφορά στην πτηνοπανίδα σημαντικότερη θεωρείται η παρουσία των δύο ειδώνπελεκάνου, (ροδοπελεκάνου και αργυροπελεκάνου), ιδιαίτερα του δευτέρου, που είναι σπάνιο είδος παγκοσμίως.
    

ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΟΝΗΣΟΥ

 

Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ)

Έχοντας θεσμοθετηθεί το 1992, το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ) είναι το πρώτο θαλάσσιο πάρκο της Ελλάδας και μία από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές της Ευρώπης, με περιοχή που καλύπτει περίπου 2.200 τετρ.χιλ. Εντός των ορίων του πάρκου βρίσκεται το νησί Αλόννησος, το οποίο είναι και το μοναδικό νησί που κατοικείται. Αντιθέτως, βορειοδυτικά της Αλοννήσου απλώνεται ένα σύμπλεγμα ακατοίκητων νήσων που αποτελούν πολύτιμα καταφύγια για πολλά σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας. Το πάρκο αποτελεί σημαντικό χώρο για πολλά σπάνια και κινδυνεύοντα με εξαφάνιση είδη, για παράδειγμα φιλοξενεί τον πιο σημαντικό εναπομείναντα πληθυσμό της Μεσογειακής Φώκιας (Monachus monachus) στη Μεσόγειο, με περίπου 55 άτομα αυτού του κρισίμως κινδυνεύοντος είδους να διαβιούν εντός του πάρκου.

Στο πάρκο έχουν παρατηρηθεί τέσσερα είδη δελφινιών το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό δελφίνι (Delphinus delphis), το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), και το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Επίσης, έχει παρατηρηθεί και ο ακριβοθώρητος και άγνωστος σχετικά ζιφιός (Ziphius cavirostris), ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί και μεγαλύτερα κητώδη, όπως ο φυσητήρας (Physeter macrocephalus).

Αν και το ΕΘΠΑΒΣ είναι θεσμοθετημένη ΘαλάσσιαΠροστατευόμενη Περιοχή, καμία συστηματική έρευνα δεν έχει γίνει για τη μελέτη των κητωδών, και στην περίπτωση του NADP δελφινιών, αναφορικά με τον πληθυσμό και την οικολογία τους. Για την ώρα υπάρχουν μόνο μερικά και αποσπασματικά επιστημονικά δεδομένα για τους πληθυσμούς των δελφινιών στο Πάρκο. Η μελέτη και καταγραφή των τοπικών μόνιμων πληθυσμών, η χαρτογράφηση των σημαντικών για αυτά περιοχών και η σύνταξη ενός καταλόγου φωτοταυτοποίησης, θα αποτελέσουν πολύτιμα εργαλεία για την ενίσχυση της γνώσης μας σχετικά με την ευαίσθητη δυναμική του οικοσυστήματος του ΕΘΠΑΒΣ, ενώ θα είναι η αρχή για το σχεδιασμό και την υλοποίηση αποτελεσματικών μέτρων διαχείρισης.

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΥΜΟΥ ΠΙΝΔΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΥΜΟΥ ΠΙΝΔΟΥ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΡΥΜΟΥ ΠΙΝΔΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:     Στην Ελλάδα η οριοθέτηση   Εθνικών Δρυμών , δηλαδή περιοχών φυσικού πλούτου προστατευμένων από κανονισμών του κράτους είναι χαρακτηριστ...

ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

   Στην Ελλάδα η οριοθέτηση Εθνικών Δρυμών, δηλαδή περιοχών φυσικού πλούτου προστατευμένων από κανονισμών του κράτους είναι χαρακτηριστικό που ξεκίνησε να εδραιώνεται από την δεκαετία του 1950. Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από έντονες εναλλαγές οικοσυστημάτων και βιότοπων. Σχεδόν το 5% της ελληνικής ακτογραμμής αποτελείται από οικολογικά ευαίσθητους υγροβιότοπους, κυρίως σε περιοχές που βιώνουν την ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού.

Στην Ελλάδα έχουν κηρυχθεί δέκα περιοχές ως Εθνικοί δρυμοί:

• Εθνικός δρυμός Ολύμπου
• Εθνικός δρυμός Πάρνηθας
• Εθνικός δρυμός Παρνασσού
• Εθνικός δρυμός Αίνου Κεφαλληνίας
• Εθνικός δρυμός Σουνίου
• Εθνικός δρυμός Οίτης
• Εθνικός δρυμός Λευκών Ορέων (Σαμαριάς)
• Εθνικός δρυμός Πίνδου (Βάλια Κάλντα)
• Εθνικός δρυμός Πρεσπών
• Εθνικός δρυμός Βίκου Αώου

Εθνικά θαλάσσια πάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο όρος Εθνικός δρυμός (αντί του όρου Εθνικό Πάρκο που χρησιμοποιείται διεθνώς) επειδή οι περισσότεροι δρυμοί αφορούν δασικές περιοχές (δρυμός - δρυς - βελανιδιά), ενώ για τις θαλάσσιες περιοχές που πλέον έχουν νομοθετηθεί ως προστατευόμενες χρησιμοποιείται ο όρος Θαλάσσιο Πάρκο. Στην Ελλάδα έχουν καθιερωθεί δύο περιοχές ως Εθνικά Θαλάσσια Πάρκα:

• Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων, 1992.
• Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, 1999

Εθνικά πάρκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει μια πληθώρα προστατευόμενων περιοχών, ιδιαίτερα υδροβιοτόπων που χαρακτηρίστηκαν ιδιαίτερα μετά το 2004 Εθνικά Πάρκα. Αυτά, με έτος αναγνώρισης, είναι:^[1]

• Εθνικό Πάρκο Σχινιά Μαραθώνα, 2000
• Πάρκο υγροτόπων λιμνών Κορώνειας, Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών, 2004
• Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου, 2005
• Εθνικό Πάρκο λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου, Αιτωλικού, κάτω ρου και εκβολών ποταμών Αχελώου και Ευήνου και νήσων Εχινάδων, 2006
• Εθνικό Πάρκο δάσους Δαδιάς, Λευκίμμης και Σουφλίου, 2006
• Εθνικό Πάρκο λίμνης Κερκίνης, 2006
• Εθνικό υγροτοπικό Πάρκο Δέλτα Έβρου, 2007
• Εθνικό Πάρκο υγροτόπων Αμβρακικού, 2008
• Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, 2008 (Νέστου)
• Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων, Περιστερίου και χαράδρας Αράχθου, 2009
• Εθνικό Πάρκο υγροτόπων Κοτυχίου Στροφυλιάς, 2009
• Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, 2009
• Εθνικό Πάρκο οροσειράς Ροδόπης, 2009, και
• Εθνικό Πάρκο Χελμού Βουραïκού, 2009.

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ:      10 ομορφότερα εθνικά πάρκα της Ευρώπης Σκηνικό βγαλμένο από πίνακες ιμπρεσιονιστών με λίμνες, ανέγγιχτη φύση και σπάνια χλωρίδα ...

ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

   

 10 ομορφότερα εθνικά πάρκα της Ευρώπης

---

Σκηνικό βγαλμένο από πίνακες ιμπρεσιονιστών με λίμνες, ανέγγιχτη φύση και σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Η Ευρώπη έχει να επιδείξει αμέτρητα πανέμορφα πάρκα που αποτελούν αφορμή για ταξίδι για τους λάτρεις της φύσης. Ανάμεσά τους και ένα ελληνικό από τα πολλά που διαθέτει η χώρα μας. Δείτε τα!

Εθνικό Πάρκο Plitvice, Κροατία

Πρόκειται για 16 λίμνες που συνδέονται μεταξύ τους και από το 1979 έχουν προστεθεί στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO σαν περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Τα νερά ρέουν σε ασβεστολιθικά πετρώματα, συγκεντρώνονται σε κοιλότητες και με το πέρασμα των χρόνων τα ιζήματα που μεταφέρουν δημιουργούν φυσικά φράγματα που στη συνέχεια μετατρέπονται σε πανέμορφες λίμνες με σπηλιές και καταρράκτες.

Εθνικό Πάρκο Loch Lomond and the Trossachs, Σκοτία

Στο επίκεντρο του γοητευτικού πάρκου βρίσκεται η καρτποσταλική λίμνη Lomond και περιλαμβάνει βουνά, ποτάμια, γραφικά χωριουδάκια, γαλήνια δάση και άγρια φύση. Αποτελεί αγαπημένη απόδραση των ντόπιων για πεζοπορία και ορειβασία.

Εθνικό Πάρκο Cinque Terre, Ιταλία

Είναι το πιο μικρό αλλά πιο όμορφο πάρκο της χώρας και περιλαμβάνει τα πέντε πολυφωτογραφημένα χωριά Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza και Monterosso al Mare. Φωλιασμένα κατά μήκος της ακτής στα δυτικά της πόλης La Spezia, τα πέντε μικροσκοπικά χωριά και οι γύρω λόφοι έχουν χαρακτηριστεί επίσης παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO.

Εθνικό Πάρκο Vatnajökull, Ισλανδία

Το πιο εντυπωσιακό εθνικό πάρκο της χώρας είναι το πεδίο μάχης του πάγου με τη φωτιά. Ποτάμια και παγετώνες συνυπάρχουν με ηφαίστεια σε ένα απόκοσμο σκηνικό.

Εθνικό Πάρκο Lake District, Αγγλία

Το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της Αγγλίας βρίσκεται στα βορειοδυτικά της χώρας και αποτελεί αγαπημένο προορισμό των Βρετανών για πεζοπορία και ορειβασία μέσα σε ένα πολύ όμορφο σκηνικό από λίμνες και δάση.

Εθνικό Πάρκο Bialowieza, Πολωνία

Θεωρείται ένα από τα πιο ανέγγιχτα και άγρια μέρη της Ευρώπης και βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας, στα σύνορα με την Λευκορωσία. Το πάρκο φιλοξενεί το μεγαλύτερο πληθυσμό από ευρωπαϊκούς βίσονες, του βαρύτερου χερσαίο ζώου στην Ευρώπη.

Εθνικό Πάρκο Lauterbrunnen, Ελβετία

Διεκδικεί τον τίτλο του πιο όμορφου τοπίου στις Άλπεις και φημίζεται για τους 72 καταρράκτες που πέφτουν από επιβλητικούς βράχους.

Εθνικό Πάρκο Balaton Uplands, Ουγγαρία

Βρίσκεται στις βόρειες όχθες της γαλήνιας λίμνης Balaton και αποτελείται από αμέτρητους λόφους και γραφικά βουνά. Ολόκληρη η περιοχή με επίκεντρο τη λίμνη είναι αγαπημένο σημείο για οικογενειακές διακοπές αλλά και για παρατήρηση άγριων πουλιών.

Εθνικό Πάρκο Saxon Switzerland, Γερμανία

Βρίσκεται κοντά στη Δρέσδη, στα σύνορα με την Τσεχία και περιλαμβάνει επιβλητικά φαράγγια και άγρια δάση. Είναι διάσημο για τα μονοπάτια του που χαρίζουν θέα που κόβει την ανάσα.

Εθνικός Δρυμός Ολύμπου, Ελλάδα

Το Εθνικό Πάρκο Ολύμπου ιδρύθηκε το 1938, με στόχο την προστασία των περισσότερων από τα 1.700 είδη φυτών – μεταξύ των οποίων πολλά σπάνια και ενδημικά – και έχει έκταση 40.000 στρέμματα. Βρίσκεται στο Νομό Πιερίας κοντά στο Λιτόχωρο και εκτείνεται από υψόμετρο 600μ. έως την κορυφή Πάνθεο ή Μύτικας στα 2.917μ. Εδώ βρίσκεται το 25% του συνόλου της ελληνικής χλωρίδας ενώ πλούσια είναι και η πανίδα του δρυμού, με πολλά μεγάλα και μικρά θηλαστικά.

- See more at: http://www.arttravel.gr/index.php?category=8&article=5712&utm_source=MailingList&utm_medium=email&utm_campaign=PARKA#sthash.nSJmATaK.dpuf

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ: ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ :       04 Jun 2013 Μαριφύλλη Μπαδούρου Μερικές από τις πιο όμορφες περιοχές του κόσμου,...

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ:     ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ-ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ Οι Εθνικοί Δρυμοί περιλαμβάνουν δασικές περιοχές, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από άποψη...

ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ

   

ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ-ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ

Οι Εθνικοί Δρυμοί περιλαμβάνουν δασικές περιοχές, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από άποψη διατήρησης της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας, των γεωμορφολογικών σχηματισμών, του υπεδάφους, της ατμόσφαιρας, των νερών και γενικά του φυσικού περιβάλλοντος. Αποτελούνται συνήθως από μία περιοχή απόλυτης προστασίας, τον πυρήνα, και από μία προστατευτική περιφερειακή ζώνη. Ορισμένες από τις δραστηριότητες που απαγορεύονται στους πυρήνες Εθνικών Δρυμών είναι η βιομηχανία, η εγκατάσταση οικισμών, οικιών, αγροικιών και παραπηγμάτων, η βόσκηση, η υλοτομία, η θήρα, η κοπή, το ξερίζωμα, η συλλογή φυτών κλπ.
Ο όρος «Εθνικός Δρυμός» αρχικά επικράτησε στη χώρα μας αντί του «Εθνικού Πάρκου», που ισχύει διεθνώς. Δρυμός σημαίνει «δάσος δρυών», καθώς και «δασωμένη περιοχή, που καλύπτεται από άγρια βλάστηση». Ο πρώτος Εθνικός Δρυμός που ιδρύθηκε στη χώρα μας είναι αυτός του Ολύμπου (13), το 1938. Την ίδια χρονιά ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός και ο Παρνασσός (8). Ακολούθησαν η Πάρνηθα (6) το 1961, το φαράγγι της Σαμαριάς (3) και ο Αίνος (1) το 1962, η Πίνδος (Βάλια-Κάλντα) (10) και η Οίτη (9) το 1966, ο Βίκος-Αώος (11) το 1973 και τέλος, οι Πρέσπες (12) και το Σούνιο (4) το 1974. Η συνολική τους έκταση είναι 68.732 εκτάρια, από τα οποία 34.378 εκτάρια είναι οι πυρήνες τους.
Πρόσφατα δημιουργήθηκαν και δώδεκα Εθνικά Πάρκα. Το πρώτο ήταν το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο των Βορείων Σποράδων (7) το 1992, που περιλαμβάνει τις χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές του συγκεκριμένου αρχιπελάγους, διότι αποτελούν καταφύγιο της μεσογειακής φώκιας (Monachus monachus). Στη συνέχεια ιδρύθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της Ζακύνθου (2), το 1999, για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta. Αργότερα ιδρύθηκε το Εθνικό Πάρκο του Σχοινιά (5), το 2003, για την προστασία του υγροβιότοπου του Σχοινιά και του δάσους κουκουναριάς. Από το Μάρτιο του 2004 ανακηρύχτηκαν Εθνικά Πάρκα η περιοχή Δάσος Δαδιάς-Λευκίμμης-Σουφλίου (21), για την προστασία των αρπακτικών που ζουν εκεί, η Βόρεια Πίνδος (14), η Λίμνη Κάρλα (15), η Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου (16), ο Υγρότοπος Αξιού-Αλιάκμονα-Γαλλικού-Λουδία-Λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου (17), η Λίμνη Καστοριάς (18) και το Ψαλίδι της Κω (19). Τον Οκτώβριο του 2005 οριοθετήθηκε και θεσμοθετήθηκε το Εθνικό Πάρκο Λίμνης Κερκίνης (20), τον Ιανουάριο του 2006 το Εθνικό Υγροτοπικό Πάρκο Δέλτα Έβρου (22) και τον Νοέμβριο του 2006 το Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού Κόλπου (23).
Παρακάτω δίνεται ο χάρτης της Ελλάδας με τις τοποθεσίες των Εθνικών Δρυμών και Εθνικών Πάρκων.

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ:       04 Jun 2013 Μαριφύλλη Μπαδούρου Μερικές από τις πιο όμορφες περιοχές του κόσμου, πολλές από τις οποίες αποτελούν φυσικά θ...

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

ΜΗΤΗΡ ΓΑΙΑ***Φύσεως έρως: ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ:     Ένα από τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα με πλανητικές επιπτώσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στη σύγχρονη εποχ...

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

    Ένα από τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα με πλανητικές επιπτώσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στη σύγχρονη εποχή είναι η εντατικοποίηση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Φαινόμενο του θερμοκηπίου αποκαλείται η φυσική διαδικασία μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η διατήρηση των θερμοκρασιακών συνθηκών που επικρατούν στην επιφάνεια της Γης.

 

Πώς λειτουργεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου;

Το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που καλύπτει ένα φάσμα από μήκη κύματος, γνωστό ως φάσμα του φωτός. Η ορατή ακτινοβολία καλύπτει τη ζώνη από το ερυθρό μέχρι το ιώδες. Υπάρχει όμως και ακτινοβολία με μεγαλύτερα μήκη κύματος που καλύπτει τη ζώνη πέραν του ερυθρού και ονομάζεται υπέρυθρη και με μικρότερα μήκη κύματος που εκπέμπεται στη ζώνη πέραν του ιώδους, η υπεριώδης ακτινοβολία. Τόσο η υπέρυθρη όσο και η υπεριώδης ακτινοβολία δεν είναι ορατές.

Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που εκπέμπει ο ήλιος και διασχίζει την ατμόσφαιρα χωρίς να απορροφηθεί καλύπτει την ορατή ζώνη του φάσματος. Ένα τμήμα της εισαγόμενης ηλιακής ενέρ­γειας ανακλάται στο διάστημα ενώ ένα τμήμα της υπεριώδους ακτινοβολίας απορροφάται στη στρατόσφαιρα. Το υπόλοιπο φθάνει στη Γη με τη μορφή κυρίως του ορατού φωτός και θερμαίνει την επιφάνεια του εδάφους και της θάλασσας. Εφόσον η Γη θερμαίνεται εκπέμπει με τη σειρά της ενέργεια προς το διάστημα με τη μορφή όμως υπέρυθρης ακτινοβολίας. (Το μήκος κύματος της ακτινοβολίας που εκπέμπει ένα σώμα εξαρτάται από τη θερμοκρασία του. Η επιφάνεια του ήλιου που είναι πολύ θερμή εκπέμπει σε μικρά μήκη κύμα­τος κυρίως στην ορατή και υπεριώδη ζώνη του φάσματος. Η επιφάνεια της Γης, που είναι πάρα πολύ ψυχρότερη, εκπέμπει σε μεγάλα μήκη κύματος, στην υπέρυθρη ζώνη.)

Στη φυσιολογική σύσταση της ατμόσφαιρας υπάρχουν, σε πολύ μικρές ποσότητες, αέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο, οι υδρατμοί και σε ίχνη οξείδια του αζώτου, τα οποία είναι διαφανή στο ορατό φως γι’ αυτό και δεν εμποδίζουν την ακτινοβολία του ήλιου να διασχίσει την ατμόσφαιρα. Όμως δεν είναι διαφανή στην υπέρυθρη ακτινοβολία και απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που εκπέμπεται από τη Γη προτού αυτή διαφύγει στο διάστημα. Τα αέρια αυτά με τη σειρά τους επιστρέφουν την ακτινοβολία που δέχθηκαν προς το περιβάλλον, συντελώντας έτσι στην άνοδο της θερμοκρασίας του συστήματος Γη - ατμόσφαιρα. Με τη διαδικασία αυτή η μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας είναι περίπου 15^οC. Τα θερμοσκοπικά αυτά αέρια ονομάζονται αέρια του θερμοκηπίου. Έχει υπολογιστεί ότι αν δεν υπήρχαν στην ατμόσφαιρα τα αέρια του θερμοκηπίου τα οποία παγιδεύουν τελικά τη θερμότητα κοντά στην επιφάνεια της Γης, η μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας θα ήταν περίπου -18^oC.

 

Σχήμα 21

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου

Το πρόβλημα

 

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήθηκε από τους επιστήμονες ότι οι συγκεντρώσεις των θερμοσκοπικών αυτών αερίων στην ατμόσφαιρα αυξάνονται σε συνάρτηση με την ανάπτυξη ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Τα κυριότερα αέρια του θερμοκηπίου και η αντίστοιχη συμβολή τους στο φαινόμενο είναι: υδρατμοί (36-70%), διοξείδιο του άνθρακα (9-26%), μεθάνιο (4-9%) και όζον (3-7%). Άλλα αέρια του θερμοκηπίου με μικρότερη επιρροή στο φαινόμενο είναι το υποξείδιο του αζώτου (N₂O), οι υδροχλωροφθοράνθρακες (HCFCs) οι υπερφθοράνθρακες (PFCs), οι υδροφθοράνθρακες (HFCs) και το εξαφθοριούχο θείο (SF₆).

Το διοξείδιο του άνθρακα που είναι η βασικότερη αιτία του φαινομένου έχει αυξηθεί από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης κατά 35% εξαιτίας, κυρίως, της καύσης των ορυκτών καυσίμων και της αποδάσωσης.

Οι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας που ευθύνονται για την παραγωγή των αερίων του θερμοκηπίου και τα ποσοστά της συμμετοχής τους παρουσιάζονται στο Σχήμα 22. Φαίνεται λοιπόν ότι ο βασικότερος τομέας παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου είναι η παραγωγή ενέργειας. Ακολουθούν η βιομηχανική δραστηριότητα, οι μεταφορές και οι αγροτικές δραστηριότητες. Αντίστοιχα το ποσοστό συμμετοχής των κατοίκων των χωρών του πλανήτη στο φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτυπώνεται στον Χάρτη 2. Ωστόσο, αυτό που αδυνατεί να δείξει ο συγκεκριμένος χάρτης είναι αφενός η συνολική ευθύνη κάθε χώρας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και, ιδιαίτερα, η μελλοντική διάσταση με την προοπτική μιας ραγδαίας ανάπτυξης των τομέων παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου σε αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία.

 

Σχήμα 22

Ετήσιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά τομέα (έτος 2000)

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Greenhouse_gas 

 

Χάρτης 2

Εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά άτομο (έτος 2000)

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Greenhouse_gas

Είναι προφανές ότι η συσσώρευση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα ενδέχεται να εντείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να προκαλέσει περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας της Γης με αποτέλεσμα σημαντικές κλιματικές αλλαγές. Στο Σχήμα 23 φαίνεται η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη από το 1880 μέχρι το 2005.

 

Σχήμα 23

Η εξέλιξη της μέσης θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης (1880-2005)

Πηγή πρωτογενών δεδομένων: World Resources Institute (http://earthtrends.wri.org/text/climate-atmosphere/data-tables.html)

 

 

Σύμφωνα με υπολογισμούς επιστημόνων, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη δεν θα ’ναι ομοιόμορφη. Στην τροπική ζώνη θα είναι μηδαμινή, ενώ στους πόλους η θερμοκρασία θα αυξηθεί μεταξύ 4^oC και 7^oC. Η μερική τήξη των πάγων και η διαστολή των ωκεάνιων υδάτων λόγω θέρμανσης τους θα ανυψώσουν τη στάθμη των θαλασσών μεταξύ 0,5 και 1,5μ. αν η μέση αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας φτάσει τους 4°C. Κατάκλυση εύφορων χαμηλού ύψους εδαφών, αλάτωση των υδροφόρων οριζόντων, μετακίνηση προς τα βόρεια της ζώνης των βροχοπτώσεων (προς τα «νότια» για το νότιο ημισφαίριο) και ως εκ τούτου κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής του πλανήτη θα ’ναι μερικά από τα αποτελέσματα.

Οποιαδήποτε προσπάθεια για μείωση της έκλυσης διοξειδίου του άνθρακα και των υπόλοιπων αερίων του θερμοκηπίου συνεπάγεται αντίστοιχη προσπάθεια για περιστολή των δραστηριοτήτων που έχουν άμεση σχέση με τις βιομηχανικές διαδικασίες και την παραγωγή ενέργειας οπότε τελικά τίθεται υπό αμφισβήτηση συνολικά το σύγχρονο μοντέλο της ανάπτυξης. Και εδώ έγκειται στην ουσία και η δυσκολία επίλυσης του προβλήματος αυτού. Επιπλέον, ο αναπτυσσόμενος κόσμος, θα αυξήσει αρκετά τα ποσά των αερίων του θερμοκηπίου που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα, άρα για να επιτευχθεί συνολική μείωση τους, πρέπει οι ήδη ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες να περιορίσουν δραστικά τους αναπτυξιακούς τους ρυθμούς. Στο Σχήμα 24 φαίνεται ξεκάθαρα η τεράστια αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην Ασιατική ήπειρο κατά τις τελευταίες δεκαετίες (UNEP 2007).

 

Σχήμα 24

Εκπομπές CO₂ από ορυκτά καύσιμα ανά περιοχή (1960-2003)
Πηγή: UNEP 2007.

 

Με ποιους τρόπους όμως θα γίνει αυτό;

Η απάντηση στο ερώτημα δεν έχει δοθεί παρόλο που τα τελευταία χρόνια κλιμακώνονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των χωρών, μέσα από πολλές διενέξεις και αντιπαραθέσεις, με στόχο την υπογραφή μιας σύμβασης σχετικής με τις επικείμενες κλιματικές αλλαγές. Στη συνδιάσκεψη για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη που έγινε τον Ιούνιο του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο υπογράφηκε μια σύμβαση - πλαίσιο από τους εκπροσώπους 153 κρατών που συμμετείχαν, η οποία όμως δεν περιλαμβάνει καμιά υποχρέωση μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα αλλά περιορίζεται στην καθιέρωση βασικών αρχών που μεταθέτουν σιωπηρά τις σχετικές αποφάσεις στο μέλλον. Τον Δεκέμβριο του 1997 στο Κυότο της Ιαπωνίας υπεγράφη η σημαντικότερη μέχρι σήμερα διακρατική συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου. Το ‘Πρωτόκολλο του Κυότο’ μπήκε σε εφαρμογή το 2005 και μέχρι το Νοέμβριο του 2007 είχε επικυρωθεί από 174 χώρες, μεταξύ των οποίων όλες εκείνες που παράγουν τις σημαντικότερες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου. Θλιβερή εξαίρεση παρέμεναν μέχρι τότε οι ΗΠΑ, δηλαδή η δεύτερη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στον κόσμο μετά την Κίνα.