ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ

  Ο Εθνικός δρυμός Ολύμπου ιδρύθηκε το 1938. Η συνολική του έκταση φθάνει τα 3.933 εκτάρια. Πρόκειται για ένα από τα αξιολογότερα φυσικά μνημεία της Ελλάδας, αφού επιδεικνύει ένα περιβάλλον φυσικού κάλλους, με πλούσια χλωρίδα καιπανίδα. Προσφέρεται για επιστημονικές έρευνες καθώς και για ένα πλήθος δραστηριοτήτων.

Η σημασία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ανατολική πλευρά της κεντρικής Ελλάδας, σε μικρή σχετικά απόσταση απ' το Λιτόχωρο του νομού Πιερίας, δεσπόζει το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ο Όλυμπος. Ο επιβλητικός αυτός ορεινός όγκος δεν είναι μόνον κομμάτι της ελληνικής μυθολογίας, καθώς το βουνό ήταν γνωστό ως η μυθική κατοικία των αρχαίων θεών, αλλά και περιβάλλον υψηλής αισθητικής αξίας και ορειβατικού ενδιαφέροντος. Το 1981, σαράντα και πλέον χρόνια από την ίδρυση του δρυμού, κηρύχθηκε απ' την UNESCO «Απόθεμα της βιόσφαιρας» (Biosphere Reserve).

Η τοποθεσία του, στο κέντρο περίπου του κυρίως ηπειρωτικού κορμού της Ελλάδας, τον καθιστά ιδανικό τόπο περιπάτων ή οργανωμένων ορειβατικών εξορμήσεων. Είναι ακόμα εύκολος στόχος εκδρομέων τόσο από τη Λάρισα, όσο και από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Χλωρίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με κατεύθυνση από τους πρόποδες του βουνού προς τις κορυφές του, η βλάστηση του Ολύμπου εντυπωσιάζει με την ποικιλία της.

Οι λιγοστοί θάμνοι με είδη μεσογειακής μακκίας, όπως πουρνάρια, κουμαριές, [κέδρα και ρούδια, μαζί με συστάδες φυλλοβόλων και κωνοφόρων δέντρων (πουρνάρια, αριές, κουμαριές, φιλίκια, ρείκια, ρούδια, γαύροι, σφεντάμια, φτελιές, κέδρα και τα είδη πεύκου Pinus sp. και ελάτης Abies borissi regis), που εντοπίζονται σε περιοχές με μικρό σχετικά υψόμετρο. Κοντά σε τρεχούμενα νερά αναπτύσσονται γνωστά παραποτάμια είδη, όπως πλατάνια, ιτιές, σκλήθρα καθώς κι άλλα πολλά.

Σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο, σε περιοχές δροσερές, ευδοκιμούν δύο είδη οξιάς (Fagus moesiaca και F. silvatica), ενώ σε περιοχές πιο ξηρές και ηλιόλουστες απαντάται τομαύρο πεύκο (Pinus nigra). Το άλλο είδος πεύκου του Ολύμπου, το ρόμπολο (Pinus eldreichii) σχηματίζει μεγάλα δάση που φθάνουν ως τα υπαλπικά λιβάδια.

Στις υποαλπικές περιοχές, δηλαδή σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, κυριαρχεί η εντυπωσιακή παρουσία του κόκκινου κρίνου (Lilium clalcedonium). Απαντώνται επίσης σε τέτοιο υψόμετρο χλοερά λιβάδια, τα λεγόμενα υπαλπικά λιβάδια, στα οποία κυριαρχούν διάφορα είδη ανθέων. Τα λιβάδια όμως συχνά παραχωρούν τη θέση τους σε εκτάσεις φρυγάνων και ημιθάμνων από τα είδη των γενών Astragalus, Berberis, Daphne, Buxus, Juniperus κ.α.

Από τα 23 και πλέον ενδημικά είδη του δρυμού, όπως η Potentilla deorum, Genista sakellariadis, Campanula oreadum, Cerastium theophrastii κ.α., ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το είδος Jankea helreichii, που αποτελεί λείψανο της παγετωνικής περιόδου!

Πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πλούτος της πανίδας του δρυμού είναι γεγονός. Διαφορετικοί μεταξύ τους βιότοποι συνυπάρχουν στο περιβάλλον του δρυμού κι αποτελούν το καταφύγιο για πολλά είδη θηλαστικών, μεταξύ των οποίων μεγάλα και μικρότερα σαρκοφάγα, φυτοφάγα, αρπακτικά πτηνά κ.α. Ο δρυμός έχει καταγράψει 32 είδη θηλαστικών και 108 είδη πτηνών. Ενώ, δεν είναι λίγα τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, παραδείγματα αποτελούν το αγριόγιδο (Rupicapra rupicapra) και ο χρυσαετός (Aquila chrysaetos). Ακόμα ο Όλυμπος φημίζεται για των μεγάλο αριθμό πεταλούδων,αμφιβίων,καθώς και ερπετών.